Vüör Paosken

de schöönste Jaohrestied,

seiht wi de Hasen laupen.

Dan is et wier so wied:

Se müëtet bi de Buërn

in’t hele Mönsterland

de frisken Eier kaupen

van Gaus un Hohn un Aant.

De driägt se in de Kiepe

nao Huus met grauten Fliet,

üm iähr dao antomaolen,

eendoon of bruun, of wit.

Ik seih di, Frönd, schülkoppen.

Wat is? Truus du mi nich?

Fraog doch de swatten Spraolen,

of Hüöwel–Hannes lüg!

Ik küërde met de Vüögels

jüst, äs’k an’t Görnern was

un se in’t Biärnbaum satten.

Dat kam mi guëd to pass.

Se sind licht to verstaohen,

häört m’ blaots niepen hen.

Tolustern, dat kan batten.

Glaif mi! Probeer et män!

Häbt Hääskes al de Klören

met Kunst uppinseld fien,

mot’t Wiärks no düftig drügen

in’n Fröhjaohrssunnenschien.

So lange blif et liggen

up’t Strauh of auk in’t Hei,

sal Paoske–Riepe kriegen:

en schöön, bunt Paoske–Ei.

Is nu de stille Wiäke

vüörbi an’n Paoskedag,

wärd aals heel fröh uutdruogen.

Gaohn mot et Slag up Slag

un swanke, fix un hännig,

gau äs de Lente–Wind.

Ik häf di nich anluogen.

Denk nich: De Kärl, de spint!

Laits di nich üöwertügen,

wäörs du et söws inschuld.

Ik mös dat wiedersäggen.

Du härs’t nich anners wuld.

Ik mös di but verkläffen,

so dat kien Hase di

in’t Nöst söl üörnswat leggen.

Dat härs daovan. Kieksüh!

We twievelt, de krig Straofe

un hät iähr auk verdend;

de mot män sölwer laupen,

wan he auk no so schänt,

de stiewen Kauten weggen,

gaohn nao den Höker dan

un sik de Eier kaupen.

Büs du so’n daoren Man?

Ik för mien Deel, ik glaiwe,

du büs en kloken Fänt,

we Paoskehasen lieden

mag un auk wecke kent.

Sas drüm viël Eier finnen

vanjaohr in’t gröne Nöst.

Se löchtet al van wieden.

Glüksiälig Paoskefest!

Hannes Demming

Lepus Paschalis (lat. ) – Osterhase ; Lente – Lenz; Gaus – Gans; Aant – Ente; Fliet – Fleiß; Spraolen – Stare; görnern – gärtnern; niepen – genau; Paoske–Riepe – Oster–Reife; stille Wiäke – Karwoche; laits – ließest; wäörs – wärest; mös – müsste; wiedersäggen – weitersagen; härs – hättest; but – ohne Rücksicht; Kauten – Glieder; Höker – Kaufmann; Fänt – Bursche